Rip Bolleke :`(

Woensdag 28 maart 2012 klokslag 9u hebben we voorgoed afscheid genomen van Bolle. Bij aankomst kwam de DA ons al tegemoet. Vooraf betaald omdat zowel ik als Ricardo niet bij de euthanasie aanwezig wilde zijn. Vlak daarna kreeg Bolle een of ander middel toegespoten waarvan hij volgens de DA binnen 10 min. in slaap viel. Na 5 min. was ie als weg en voelde slap aan. Alsof er geen gevoel meer in zat. Afscheid genomen en vervolgens de kamer verlaten. Tranen, tranen en nog eens tranen. Ricardo en ik plofte elkaar huilend in de armen en hebben vervolgens de praktijk verlaten. Vol ongeloof, met Bolle zn halsband in de hand, onderweg naar huis. Thuis was het akelig stil. Direct een gemis, een gemis van getippel, want daar was ie kampioen in. Heel eigenwijs, niet luisterend, maar vooral medelijden wekkend. Vandaag ook direct alles grondig onder handen genomen, woonkamer, keuken ed. Bolle kwijlde nogal veel, er waren dan ook vaak sporen van te vinden , dus vandaar. Om 12u heb ik mn vader gebeld: 'Hoi, ik wil ondanks alles toch even laten weten dat Bolle er niet meer is', en heb het verder kort gehouden. Het is en blijft mijn vader, de enige die ik nog heb. Het zat me allemaal heel erg hoog en heb daarom om 15:30u weer gebeld. Dit keer met de vraag of ik langs mocht komen. Dat was prima. Toen ik bij mijn vader aan kwam hebben we alleen gesproken over Bolle. Dat terwijl hij na zeggen een hartig woordje met me moest spreken, want dit mag niet meer gebeuren. Nee pap, dat klopt maar.. Onmacht, maar.. Heb hem gezegd dat ik het teleurstellend vond, dat hij er niet voor me was. Op datzelfde moment spoten de tranen uit mijn ogen. Ik had het zwaar. Zwaarder dan dat ik gedacht had. Soms schat ik mezelf verkeerd in, zodus ook vandaag. Over gisteravond hebben we niet meer gesproken, misschien dat ik tot hem door gedrongen ben? In elk geval, we hebben onze plicht gedaan, Bolle is verlost, verlost van pijn. Bolle we zullen je missen vriend!